Κουπρέν, Λουί Φρανσουά

(Louis François Couperin, Παρίσι 1668 – 1733). Γάλλος συνθέτης, οργανίστας και θεωρητικός της μουσικής, επονομαζόμενος ο Μέγας. Ήταν γόνος μιας μεγάλης οικογένειας μουσικών, εξειδικευμένων κυρίως στο εκκλησιαστικό όργανο και στο κλαβεσέν. Ο Κ. είχε γρήγορη εξέλιξη στη σταδιοδρομία του. Ξεκίνησε ως οργανίστας στο Σεν Ζερβέ, το 1685, και το 1693 έγινε οργανίστας του βασιλιά, ο οποίος τον επόμενο χρόνο τον έφερε στην Αυλή ως δάσκαλο των βασιλικών πριγκίπων στο κλαβεσέν. Υπήρξε ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της μουσικής για εκκλησιαστικό όργανο και κλαβεσέν, στην περίοδο της Αντιβασιλείας. Αν και αρχικά το έργο του παρουσίαζε κάποια προσήλωση στην παράδοση, που γινόταν αισθητή παρά την ήδη έκδηλη προσωπική του σφραγίδα, αργότερα απέκτησε περισσότερο πλούτο και βάθος και έφτασε σε μεγάλο βαθμό ωριμότητας. Στις συνθέσεις του –ζωηρές, απαλές και ευαίσθητες– η άρτια ενορχήστρωση προαναγγέλλει ήδη, κατά κάποιον τρόπο, το συμφωνικό ποίημα. Εκτός από τα κοντσέρτα, τις πολυφωνικές θρησκευτικές συνθέσεις, τις σονάτες, ο Κ. συνέθεσε 240 κομμάτια για κλαβεσέν, που περιλαμβάνονται σε τέσσερα βιβλία (1713-30) χωρισμένα σε 27 σειρές. Έγραψε επίσης δύο θεωρητικά έργα: Κανόνες συνοδείας (1698) και Τέχνη του κλαβεσέν (1715-16). Ο οργανίστας και θεωρητικός της μουσικής Λουί Φρανσουά Κουπρέν, σε πίνακα άγνωστου καλλιτέχνη του 18ου αι. (Μουσείο Βερσαλιών, Γαλλία).